Eisai Myōan nie tylko zaszczepił w Japonii buddyzm rinzai zen, ale spopularyzował zieloną herbatę. Uczynił to przede wszystkim ze względu na jej zbawienny wpływ na pięć najważniejszych ludzkich organów. W pobliskich Chinach cudowny dla zdrowia wywar był przyrządzany ze sproszkowanych i ubijanyc

h w miseczce z wodą liści herbaty. Taką metodę parzenia poznał Eisai Myōan.

Jednak oczarowany dobroczynną dla zdrowia mocą zielonej herbaty, buddyjski mnich długi czas eksperymentował, stosując najróżniejsze metody uprawy oraz krzyżując sadzonki. Podstawowym argumentem przemawiającym za spożywaniem tego napoju w Japonii była kondycja mieszkańców Chin i rzadko u nich spotykane choroby serca i układu krwionośnego.

Chińczycy według legendy zawdzięczają zieloną herbatę mnichowi Bodhidharmie pochodzącemu z Indii. Bodhidharma zmęczony medytacją odciął sobie nożem powieki, żeby się nie zamykały. Odkrojone powieki rzucił, a tam, gdzie upadły, wyrosły pierwsze w historii krzewy zielonej herbaty.

Chociaż zielona herbata pochodzi z Chin, to jest niezależnie połączona z wieloma kulturami w całej Azji, a obecnie popularna na całym świecie. Przygotowany z zielonej herbaty wywar charakteryzuje się słomkowo-zielonym kolorem. Smak tego orientalnego napoju jest ziołowy i określany jako słodko-gorzki.

Wśród zielonych herbat należy wymienić japońską gyokuro (玉 露), są to w tłumaczeniu szlachetne krople rosy - czy też - jadeitowa rosa. Przez znawców uważana jest za najlepszą obecnie dostępną herbatę na świecie.

W azjatyckiej kulturze cały proces przygotowania wywaru z zielonej herbaty jest rytualny. Sposób parzenia herbaty związany był w Chinach i Japonii z filozofią zen, chociaż w ciągu kolejnych wieków sposób przygotowania zmieniał się wielokrotnie. Napar z pierwszego parzenia działa pobudzająco, gdyż zawiera dużo teiny, z drugiego parzenia działa uspokajająco, bo zmniejsza napięcia emocjonalne.

Liście herbaty chińskiej poddane są jedynie minimalnej oksydacji, co niewątpliwie wpływa na ich walory. Zielona herbata jest odmianą niefermentowanej herbaty. Liście po zerwaniu z krzaka więdną, a wtedy zwija się je i suszy w celu dalszego przygotowywania z nich wywaru.

Zielona herbata przechodziła wiele testów medycznych, których celem było ustalenie, czy rzeczywiście ma jakiekolwiek właściwości zdrowotne. Badania potwierdziły, że regularne spożywanie zielonej herbaty ogólnie wpływa pozytywnie - zarówno na zdrowie i urodę, a ponadto dodaje energii do codziennego życia.

W chińskiej medycynie podkreślany jest zbawienny wpływ wywaru z zielonej herbaty na zmniejszenie ryzyka zachorowania na choroby serca. Jej zwolennicy twierdzą, że należy ją stosować w profilaktyce nowotworów. W Azji zielona herbata stosowana jest przy tamowaniu krwawienia, podczas regulowania temperatury ciała chorego oraz przy wspomaganiu trawienia.

Zielona herbata ma właściwości hamujące rozwój bakterii w układzie pokarmowym. Obniża ciśnienie krwi poprawiając przy tym krążenie zmniejszając ryzyko wystąpienia chorób serca. Pobudza działanie pęcherza moczowego, co przyśpiesza wydalanie toksyn z organizmu.
 
Wykazano w wyniku analiz, że picie zielonej herbaty zwiększa spalania tkanki tłuszczowej podczas spoczynku oraz zapobiega otyłości.

Ponadto, zielona herbata to źródło witamin B, C, E, K oraz wapnia, magnezu, miedzi, żelaza, potasu i cynku, jak też zbawiennych dla zdrowia antyoksydantów i garbników.

2014-08-09