Żyjemy w bardzo dynamicznych, trudnych dla psychiki czasach. Każdy z nas traktuje jakieś inne zachodzące wydarzenie, jako przełomowe i odciskające na nas swoje niezmywalne piętno. Może to było pójście do szkoły, wyjazd na studia do innego, większego miasta, rozpoczęcie pracy, utrata pracy, a może śmierć lub narodziny kogoś dla nas ważnego? Przekraczanie tego typu etapów w życiu wydaje się oczywiste i nieuniknione.

Jednak zmiana miejsca zamieszkania, ślub, zmiana pracy - mogą być sytuacjami, które prowadzą do odczuwania znacznego stresu. Zaburzają silnie nasz naturalny stan emocjonalny, pomimo tego, że są to przecież wydarzenia nieprzekraczające zwykłego ludzkiego doświadczenia, wydarzenia nie będące też wojną, klęską żywiołową czy wypadkiem samochodowym.

Gdy doświadczamy nowego, dla nas personalnie ciężkiego wydarzenia, które samo w sobie nie jest typowym zagrożeniem, mogą wystąpić reakcje określane jako zaburzenia adaptacyjne. Są to zaburzenia, z którymi nasza psychika sobie nie radzi, które wpływają silnie na nasze codzienne funkcjonowanie i postrzeganie świata.

Zaburzenia adaptacyjne mogą mieć bardzo różną długość trwania i maja różne nasilenie. Towarzyszą im najróżniejsze, charakterystyczne dolegliwości, takie jak obniżenie nastroju, chwiejność emocjonalna, zaburzenia snu i zachowania, kłótliwość, ograniczona zdolność do wykonywania codziennych czynności, nieumiejętność planowania, bezradność, apatia, poczucie dezorientacji, obniżone potrzeby seksualne, narastający niepokój, a nawet przytłaczający nas lęk. Zdarza się także zwiększająca się niechęć do relacji z otoczeniem, zaś sygnałem ostrzegawczym u dzieci może być nocne moczenie.

Nowa, zaistniała sytuacja stwarza często konieczność odnalezienia się w nieco odmiennej rzeczywistości. Niestety, objawy zaburzeń adaptacyjnych mocno nam to utrudniają, przez co nasze funkcjonowanie może być prawdziwym koszmarem zarówno dla nas, jak i dla innych. Co więcej, zaburzenia adaptacyjne utrudniają nam lub czasami całkowicie uniemożliwiają przystosowanie się do zmienionej w jakimś stopniu rzeczywistości.

Należy też pamiętać, że nie każda zachodząca zmiana, nawet ta najboleśniejsza, musi wywołać zaburzenia adaptacyjne. Wyraźna, silna reakcja organizmu na stres jest czymś, co w naturalnym stanie jest wydarzeniem ostrym i krótkim w czasie. Bolesnym, ale przemijającym. Prawdopodobnie wszyscy w trakcie życia doświadczymy tej naturalnej, chwilowej reakcji i nie jest ona niepokojąca. Jednak w niektórych sytuacjach, taka reakcja trwając zbyt długo i trafiając na podatny grunt ludzkiej psychiki może się przeobrazić w zaburzenia adaptacyjne.

Bywa też czasami tak, że występujące nagle zaburzenia adaptacyjne mijają i odchodzą w zapomnienie, pomimo nie podjęcia żadnej zalecanej przez specjalistów terapii. Następuje wtedy stopniowe przystosowywanie się do zmiany, nagromadzone problemy mijają. Po prostu, nasza psychika potrzebowała trochę więcej czasu niż bywa to u innych osób, by wrócić do naturalnego dla nas stanu równowagi. Jednak oczekiwanie na taki scenariusz biegu wydarzeń może być katastrofalne w skutkach, bo postępujące objawy choroby jest też coraz trudniej leczyć i wyrządzają one coraz boleśniejsze skutki.

Najczęściej rekomendowaną formą radzenia sobie z zaburzeniami adaptacyjnymi jest połączenie możliwości oddziaływania farmakoterapii i psychoterapii. Ogromne znaczenie ma też wsparcie, okazane nam ciepło ze strony osób bliskich, wykazane zrozumienie dla problemu przytłaczającego chorego człowieka.

Proszę pamiętać, że zaprezentowane powyżej informacje nie mogą nigdy zastąpić indywidualnej porady lekarskiej. Jeśli zamierzasz poradzić sobie z problemem zaburzeń adaptacyjnych, to wybierz się do specjalisty!

2018-10-16