Widłak goździsty (Lycopodium clavatum) jest rośliną wiecznie zieloną. Jest też ciemnolubny i nie jest w stanie przetrwać wystawiony na działanie promieniowania słonecznego, dlatego możemy znaleźć go na terenach wystawionych w stronę północy, w wysokopiennych lasach, jak też na brzegach lasów umiejscowionych na wysokości ponad 600 metrów nad powierzchnią wody. Porasta też torfowiska i wrzosowiska. Potrafi stworzyć przestrzenne, ogromne łany, które są po prostu wielkim klonem rozrastającego się jednego macierzystego osobnika. To gatunek kosmopolityczny i spotkamy go na całym świecie w umiarkowanym klimacie.

Widłak goździsty wygląda jak tradycyjny mech w runie leśnym. Możemy jednak z łatwością zauważyć obecność żółtych zarodników, które są zlokalizowane na zakończeniach jego pędów i kłosków. Łodyga sięga do jednego metra długości. Pędy pokładają się, czasami ukryte są pod ziemią. Skrętolegle, jasnozielone liście mają lancetowaty, wąski kształt.

To roślina lecznicza. Widłak polecany jest przy chorej wątrobie i jej stanach zapalnych. Nawet osoby cierpiące na marskość czy nowotwory wątroby, maja mieć podobno dzięki widłakowi, szansę na poprawę stanu zdrowia.

Stosuje się go też pod postacią napoju wspomagająco na reumatyzm, na chroniczne zaparcia, a nawet hemoroidy. Widłak ma też zastosowanie w leczeniu schorzeń układu moczowego. Polecany też w terapii artretyzmu i reumatyzmu, nawet przy deformacji stawów. Stosowany jest zewnętrznie w postaci zasypki na rany, przy usuwaniu wyprysków skóry oraz w celu łagodzenia skutków łuszczycy.

Roślina jest obficie zaopatrzona w swoim składzie w pierwiastek rad, który stosuje się w terapii nowotworów złośliwych.

Co ciekawe, pyłek zarodników widłaka goździstego znalazł profesjonalne zastosowanie w odlewnictwie. Jest przydatny do zabezpieczania w trakcie prac form odlewów precyzyjnych.

W Polsce roślina jest objęta całkowitą ochroną gatunkową.

2019-01-26