Naukowcy z Erasmus University, Erasumus Medical Center i Admiraal de Ruyter Hospital w Holandii przeprowadzili badanie eksperymentalne w celu zbadania wpływu trudnych zachowań pacjenta na dokładność diagnostyczną lekarzy. Do badania zaproszono 63 młodych praktyków z Rotterdamu. Nie mieli oni kontaktu z pacjentami, ale przeglądali sześć różnych scenariuszy wizyt konsultacyjnych.

W każdym scenariuszu lekarz miał do czynienia z trudnym pacjentem. Wśród nich znaleźli się pacjenci roszczeniowi, często wysuwający kolejne żądania, agresywni, kwestionujący kompetencje diagnostyka, ignorujący zalecenia lekarskie, mający niskie oczekiwania wobec lekarza lub przedstawiający się jako zupełnie bezradni.

Zadaniem lekarza było przyjrzenie się każdemu z przypadków, a następnie postawienie najbardziej prawdopodobnej diagnozy tak szybko, jak to możliwe przy zachowaniu dokładności. Specjaliści mieli także ocenić poziom sympatii odczuwanej wobec pacjenta.

Okazało się, że dokładność diagnozy była znacznie niższa w przypadku trudnych pacjentów niż pacjentów neutralnych. Proste przypadki zostały zdiagnozowane dokładniej niż złożone. Poprawność diagnoz nieco wzrosła niezależnie od złożoności sprawy i zachowań pacjentów, gdy lekarzom dano więcej czasu na refleksję. Jak się można było spodziewać, mniejszą sympatię odczuwano wobec pacjentów trudniejszych.

Wyniki badania nie sugerują jednak, że należy całkowicie stosować się do zasady „lekarz wie lepiej”. Nie ma nic złego w wyrażaniu zaniepokojenia, pytaniu o leczenie alternatywne czy inne opcje diagnostyczne. Niemniej istnieje różnica między byciem niegrzecznym a asertywnym. Lekarze również mają uczucia i emocje, które jak się okazuje również mogą wpływać na poprawność diagnozy.

Na szczęście dla trudnych pacjentów, nie można też mieć całkowitej pewności, że przeprowadzone badanie odzwierciedla praktykę kliniczną. Diagnostycy nie mieli bowiem do czynienia z prawdziwymi pacjentami, tylko wyreżyserowanym scenariuszem zachowań.

2016-04-10