Jep Gambardella, 60letni bohater filmu Wielkie piękno (2013, reż. Paolo Sorrentino) w jednej ze scen odpowiada z uśmiechem swojemu znajomemu, jak spędzi dzień. Barwną wypowiedź kończy stwierdzeniem, z którego wynika, że kiedy znajomy Gambardelli razem ze swoją kochanką będą się rano budzić, to on, Jeep Gambardella, popularny rzymski dziennikarz wtedy się właśnie wybierze spać.

Cóż, coraz bardziej kochamy noc w mieście. Cała Europa przeżywa w swoich metropoliach o tej ciemnej porze doby inwazję spragnionych rozrywki osób w najróżniejszym wieku i najróżniejszym statusie społecznym.

Nic dziwnego, że są oni wieczorami głodni. Zwiększona aktywność fizyczna powoduje, że zjadają nocą olbrzymie ilości jedzenia. Ponadto, spędzając kolejny, spokojny wieczór w domu nagle znowu odczuwają potrzebę najedzenia się przed snem. Często wynika to jednak z narastających problemów psychofizycznych.

Niestety, jak się okazuje - takie nocne objadanie się może zagrażać naszemu zdrowiu. Określono to zjawisko mianem syndromu nocnego jedzenia (NES, czyli Night Eating Syndrome).

Syndrom nocnego jedzenia polega na niekontrolowanym objadaniu się. Często spożywanie posiłków odbywa się kilka razy w ciągu jednej nocy. Psychiatrzy uznali, że syndrom nocnego jedzenia jest powiązany z zaburzeniami nastroju i snu.

Zespół nocnego jedzenia może więc występować czasami z najróżniejszymi zaburzeniami, takimi jak otyłość, bezsenność czy też depresja. Czasami nawet zdarza się, że osoba objadająca się w ciągu nocy następnego dnia nie pamięta, że to robiła.

Syndrom nocnego jedzenia można też powiązać z nieodpowiednimi sposobami na chudnięcie lub utrzymanie niskiej wagi organizmu. Rano nie jemy śniadania i potrafimy też powstrzymać się od spożywania potrzebnych organizmowi, wartościowych pokarmów po południu. Jednak wieczorem już nie dajemy radę i sycimy w ciągu następnych kilku godzin głód całego dnia.

Osoby z zespołem nocnego jedzenia charakteryzuje spożywanie przede wszystkim produktów węglowodanowych. Towarzyszy im przy tym bardzo często podczas jedzenia poczucie winy i wstydu, a nie przyjemności.

Osoby objadające się w nocy, nawet jeśli wiedzą, że mają problem z jedzeniem, nie chcą o nim mówić. Może nie spodziewają się, że jest to choroba? Bo może to nie jest schorzenie?

Powróćmy bowiem do bohatera filmu Wielkie piękno. Czy wobec tego Jep Gambardella ma problemy osobowościowe zmieniając noc w dzień? Otóż jednak nie! Około 25% populacji kultury śródziemnomorskiej stanowią osoby zdrowe fizycznie i psychicznie, a jednocześnie spełniające podstawowe kryteria syndromu nocnego jedzenia, czyli zaburzenia rytmu dnia i nocy związane z trudnościami z zasypianiem, brak apetytu rano, objadanie się po godzinie 19.

Psychiatria nie do końca chce się zgodzić ze zmianą kulturową i upodobaniem do nocnego życia, jako przyczyną tego popularnego ostatnimi czasy syndromu. Jednak inne przyczyny zespołu nocnego jedzenia nie zostały jeszcze udowodnione. Być może  jest to zjawisko o podłożu genetycznym. Póki co, do syndromu nocnego obżarstwa przyległo miano nieokreślonego zaburzenia odżywiania.
 

2014-08-01