Skrobia jest wielocukrem, węglowodanem zbudowanym jedynie z merów glukozy o wiązaniach α-glikozydowych. W czystej, idealnej formie skrobia jest tworem pozbawionym smaku oraz zapachu, semikrystalicznym o białym zabarwieniu, który jest nierozpuszczalny w zimnej wodzie, ale za to w połączeniu z gorącą wodą łatwo tworzy substancję o nazwie kleik skrobiowy, czyli koloidalny roztwór skrobi.

Pełni w roślinach funkcję zasobów energii, ale jest też niezbędna dla prawidłowego funkcjonowania organizmu człowieka. Ogromne znaczenie skrobi w żywieniu polega na tym, że jest podstawowym węglowodanem w naszej codziennej diecie.

Gdzie znajdziemy skrobię? Rośliny posiadają ją w owocach, a najwięcej gromadzą nasiona, bulwy, pestki, ziarna, korzenie, łodygi i liście. Doskonałym źródłem tego cennego węglowodanu są ziarna najrozmaitszych zbóż, bulwy popularnego ziemniaka oraz nie do końca dojrzałe banany, ponieważ w procesie ich dojrzewania skrobia przekształca się w różne inne cukry.

Jednak każda dieta bogata w różnorodne rośliny, owoce, zboża, nasiona, pestki i ryż zapewnia organizmowi dostarczenie potrzebnej dawki skrobi w odpowiedniej postaci. Dostarczają nam ją również przetworzone produkty zbożowe, takie jak pieczywa,  makaron i ciasto. Warto też pamiętać, że ziemniaki powinno się gotować w sporej ilości wody, żeby otrzymać do spożycia kleik skrobiowy, będący dla naszych organizmów czystą energią.  

Dzięki temu zdrowemu wielockrowi zapewniamy sobie odpowiednie wchłanianie elementarnych składników pokarmu, bo działa jak klasyczny błonnik. Szczególnie ważna jest skrobia oporna, która przechodzi przez nasz układ trawienny w niezmienionej formie. Staje się pokarmem dla potrzebnych nam bakterii znajdujących się w florze jelita grubego, a dzięki fermentacji eliminuje kolonie groźnych bakterii w jelicie grubym, dzięki czemu minimalizuje ryzyko wystąpienia tam zmian nowotworowych. Poza tym, zmniejsza ryzyko pojawienia się dny moczanowej oraz obniża stężenie cukru oraz złego cholesterolu.

Dietetycy i lekarze na ogół nie promują diet o niskiej zawartości skrobi, której produkty najczęściej okazują się niskokaloryczne i o małej zawartości tłuszczu. Otyłość będą wspierać dopiero wtedy, gdy spożywamy ich zbyt dużo lub razem z tłustym pokarmem. Produkty skrobiowe są bezpiecznym pożywieniem przy chorobie wrzodowej lub przy jelicie drażliwym.

Zaleca się spożywanie mniej więcej 20 g skrobi opornej na dobę. Trzykrotna dawka tego węglowodanu zjedzona w ciągu jednego dnia może być odpowiedzialna za problemy z układem pokarmowym, które obserwujemy jako wzdęcia, gazy, a nawet jako biegunkę.
 

2019-05-13