Sepsa, czy też posocznica to nie choroba, ale zespół objawów organizmu, które mają miejsce w odpowiedzi na zakażenie. Jest to nadmierna reakcja układu odpornościowego. Infekcje bakteryjne, wirusowe, czy też grzybicze prowadzą układ odpornościowy do przeciwdziałania.

 
Współcześnie sepsę definiuje się poprzez syndrom ogólnoustrojowej reakcji zapalnej (SIRS) spowodowany zakażeniem. Przyczyną sepsy w ludzkim organizmie bywają bowiem infekcje jamy brzusznej, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie płuc lub schorzenia układu moczowego.

Do rozpoznania sepsy nie potrzeba wykryć obecności drobnoustrojów we krwi. Osoby predysponowane mogą stać się ofiarami sepsy z powodu jakiegokolwiek zakażenia. Jednak w wielu przypadkach ma miejsce typowy rozsiew drobnoustrojów drogą układu krwionośnego.

Mechanizm pojawienia się sepsy w organizmie jest skomplikowany, wielopłaszczyznowy. Interakcja ma miejsce na poziomie komórkowym i tkankowym.

W krwi pacjenta pojawia się coraz więcej cytokin, które są mediatorami zapalenia. Akcja serca przyspiesza, temperatura organizmu gwałtownie się podnosi lub spada. Cytokiny inwazyjnie wpływają na naczynia krwionośne powodując mikrozakrzepy.

Podczas sepsy nieskuteczne okazują się mechanizmy rozpuszczające powstałe skrzepy, a uszkodzone naczynia roznoszą osocze do pozostałych tkanek organizmu. Komórki z braku tlenu zostają uszkodzone, a nawet martwe.

Często podczas sepsy mają miejsce zaburzenia świadomości. Na wskutek problemów naczyń krwionośnych dochodzi do uszkodzenia nerek, a potem kolejnych narządów wewnętrznych. Czasami dochodzi do kompletnej niewydolności niektórych narządów, a następnie do wstrząsu, który może być śmiertelny w skutkach.

Sepsę spowodowaną przez określone szczepy bakterii można skutecznie wyleczyć. Efekt terapii zależy jednak od czasu prawidłowego rozpoznania sepsy i zastosowania odpowiedniej terapii antybiotykowej. Przy sepsie początkowo stosuje antybiotykoterapię empiryczną.

Antybiotykoterapia empiryczna polega na zastosowaniu nawet kilku różnych antybiotyków. Ma to zapewnić prawidłowy efekt działania wobec różnych gatunków bakteryjnych, które prawdopodobnie są przyczyną zakażenia.

Antybiotykoterapia empiryczna nie jest zupełnie przypadkowa. Jej schemat powstaje jest na podstawie badań epidemiologicznych na danym obszarze. Badania udzielają wiedzy na temat częstszych czynników zakażeń w różnych grupach wiekowych oraz informacji o wrażliwości na antybiotyki poszczególnych bakterii.

Czy sepsy uda się uniknąć? Nie istnieje żaden lek lub szczepionka powstrzymująca pojawienie się sepsy. Skuteczne okazują się jednak szczepienia zabezpieczające przed zakażeniem poszczególnymi bakteriami, które powodują sepsę.

Sepsą nie można się zarazić, bo sepsa nie jest chorobą, tylko zespołem objawów. Od osób u których występuje sepsa możemy zarazić się jednak bakteriami, czy też drobnoustrojami, które w niektórych specyficznych warunkach mogą prowadzić do sepsy.
 

 

 

2014-12-20