Objawy depresji nie pojawiają się niezależnie od siebie. Najczęściej występują w ścisłym związku ze sobą. Wspólnie tworzą jedną, kliniczną całość świadczącą o wystąpieniu problemu zdrowotnego. Pomimo tego, bardzo trudno jest rozpoznać depresję.

Depresja ciągle jest zjawiskiem społecznie lekceważonym i niedocenianą w skutkach tragedią osobistą. W potocznym rozumieniu poprzez depresję rozumie się chroniczny smutek i przygnębienie. Tymczasem towarzyszy jej również utrata zainteresowań i radości oraz sensu życia.

Ludzie ze zdiagnozowaną depresją gubią rytm i miejsce swojego funkcjonowania. Charakteryzują ich zaburzenia koncentracji oraz obniżona samoocena. Depresja prowadzi chorych poza nawias społeczny, bo następuje wraz z nią olbrzymi spadek poziomu aktywności społecznej, a nawet aktywności życiowej. Dla niektórych chorych depresja kończy się samobójstwem.

Bardzo trudno zdiagnozować depresję, bo niemal wszystkie jej objawy mogą świadczyć o zupełnie innym schorzeniu. Prawdopodobnie ponad połowa zachorowań na depresję pozostaje nierozpoznana, a osoby z rozpoznaną depresją często nie kontynuują leczenia po zdiagnozowaniu schorzenia.

Nie ma objawów depresji, które nie odcisną swojego piętna na ciele chorego. Permanentne zmęczenie, osłabienie, brak libido – to wszystko może wskazywać na jakieś zaburzenia somatyczne, tymczasem okazuje się towarzyszyć depresji. Jedną z najczęstszych, nieprzyjemnych powiązanych z nią dolegliwości bywa też ból głowy.

Depresji dość często towarzyszą nieprzyjemne, przewlekłe bóle głowy. Co więcej, mogą być to nawet migrenowe bóle głowy. Chorzy cierpiący na depresję są niemal trzykrotnie bardziej narażeni na ataki migrenowe niż pozostałe osoby. Korelacja pomiędzy migreną i depresją zachodzi jednak w obie strony. Osoby z przewlekłą migreną są narażone na uleganie depresji.

Depresji mogą jednak towarzyszyć również bóle brzucha, pleców oraz kończyn. Charakteryzują ją przewlekłe dolegliwości bólowe, choroby somatyczne oraz choroby neurologiczne.

Chorych z depresją dręczą często zaburzenia snu. Manifestują się na ogół trudnościami w zasypianiu i utrzymaniu jakościowego snu. Charakterystyczne dla depresji bywają częste przebudzenia w godzinach pomiędzy 3.00, a 5.00 rano.

W zdiagnozowanej depresji zaburzenia snu towarzyszą często chorym pod postacią hipersomni. Hipersomnia jest poczuciem senności, chociaż przespaliśmy noc. To także przedłużanie czasu trwania snu, a nawet zapadanie w sen w czasie przeznaczonym dla zwykłej aktywności. Nadmierna senność oraz permanentne zmęczenie to powiązane ze sobą dolegliwości zarówno w przypadku depresji, jak i niezależnie mogącej wystąpić hipersomni.

Depresję da się leczyć. Chorzy niechętnie jednak podejmują próby terapii choroby psychicznej. W towarzyszących depresji problemach somatycznych szukają przyczyn i próbują zwalczać objawy choroby – nie mierząc się jednak z nią samą. Często nie wiedzą, że nie muszą pozostać sam na sam ze swoimi problemami.
 

2015-11-10