Objawy zaburzeń psychicznych

Objawy zaburzeń zdrowia psychicznego są nieswoiste i mogą współistnieć zarówno z chorobami psychicznymi, jak i somatycznym. Niejednokrotnie ich występowanie nie musi wcale wskazywać na patologię - bywa, że podobne symptomy mogą być wywołane przez przewlekły stres, przemęczenie organizmu, czy trudne doświadczenia życiowe.

 

Do objawów mogących sugerować zaburzenia psychiczne należą m.in. natrętne, obsesyjne myśli lub czynności (tzw. kompulsje), labilność emocjonalna, rozrzutność, zaburzenia nastroju (obniżenie bądź znaczne podwyższenie), utrata zainteresowań, niemożność przeżywania przyjemności, brak nadziei, spowolnienie psychofizyczne, zachwianie toku myślenia, trudności ze skupieniem uwagi, nadmierna lekkomyślność, zaburzenia snu i apetytu, omamy oraz urojenia.

Choroby psychiczne - rodzaje

Najczęściej diagnozowanymi chorobami psychicznymi są te, w których dominują zaburzenia nastroju lub zaburzenia lękowe. Często rozpoznawaną chorobą psychiczną jest schizofrenia.

 

Zaburzenia lękowe to przede wszystkim różnego rodzaju fobie, charakteryzujące się nieuzasadnionym lękiem przed konkretnym czynnikiem (np. zwierzętami, wysokością, interakcjami społecznymi – tzw. fobia społeczna), a także zespół lęku napadowego, zaburzenia lękowe uogólnione oraz zespół stresu pourazowego.

 

Wśród zaburzeń nastroju dominuje depresja, którą cechuje występowanie obniżonego nastroju, spowolnienia psychoruchowego, poczucia braku nadziei, utrata zainteresowań oraz nierzadko zaburzenia snu czy apetytu.

 

Wyżej wymieniono rodzaje chorób psychicznych - warto wiedzieć, że jedną z częściej diagnozowanych jest schizofrenia. Kluczowym problemem schizofrenii jest występowanie objawów wytwórczych, czyli urojeń i omamów. Ponadto osoba chora na schizofrenię może prezentować tak zwane objawy negatywne - izolację społeczną, utratę dotychczasowych zainteresowań, zaburzenia wyrażania emocji.

Co zrobić, gdy podejrzewamy zaburzenia psychiczne u bliskiej osoby?

Często na przeszkodzie do wczesnego rozpoznania zaburzeń psychicznych stoi brak krytycyzmu pacjenta. Osoba dotknięta schorzeniem psychicznym niejednokrotnie nie zdaje sobie sprawy, iż to, czego doświadcza, nosi znamiona choroby, a uwagi otoczenia bagatelizuje. Dlatego niezwykle ważne jest, by to osoby najbliższe choremu odpowiednio wcześnie zareagowały. Warto swoje wątpliwości skonsultować z psychologiem, psychiatrą lub ze swoim lekarzem rodzinnym. Szybka diagnoza i podjęcie odpowiedniej terapii może zapobiec rozwojowi istotnych zaburzeń psychicznych, a nawet ciężkiej chorobie.

 

Warto podkreślić również, że zasadnicze znaczenie zarówno w krytycznym momencie, jakim jest rozpoznanie choroby, jak i później w toku całego procesu terapeutycznego, ma okazanie choremu pomocy i wsparcia.

 

 

2017-01-05