Gestalt to coś więcej niż styl życia, a jednocześnie wykracza poza formę terapii, czy kierunku psychologii. Jest psychoterapią, nurtem w psychologii oraz filozofią życia. Świadomość jest podstawowym i najważniejszym pojęciem w Gestalt. Świadomość - będąca zdolnością do bezpośredniego odczuwania rzeczywistości. Tej materialnej i duchowej rzeczywistości, które tworzą jedność.

Zróżnicowanie na to, co jest fizyczne oraz na to, co wyłącznie psychiczne nie ma sensu według Gestalt. Diagnoza zaburzeń powinna brać pod uwagę współwystępowanie czynników psychicznych i somatycznych. Terapia zaburzeń w oparciu o sam umysł lub same ciało jest niepełna, a przez to niedoskonała. Lekceważenie wzajemnych relacji może podtrzymywać objawy chorób lub ułatwiać ich nawroty.

Koncepcja taka może mieć szczególne zastosowanie w przypadku zaburzeń osobowości, których diagnoza sprawia największe problemy, a objawy natury psychicznej są często niejednoznaczne.<

Przykładem takiej choroby duszy jest dystymia. Zalicza się ją do zaburzeń afektywnych jednobiegunowych. Zwana jest też małą depresją, bo charakteryzuje się przewlekłym obniżeniem nastroju.

Dystymia ma łagodniejszy przebieg niż depresja endogenna. Osobowość dystymiczna jest niemal niezauważalna, jeśli oczekujemy wyraźnych sygnałów w zachowaniu chorego. Dlatego też dystymicy często nie podejmują terapii, pomimo funkcjonowania poniżej własnych możliwości i oczekiwań. Nierozpoznana dystymia ma jednak negatywny wpływ na funkcjonowanie chorego.

Jak zdiagnozować dystymię? Jej objawy są długotrwale i muszą współwystępować. Bywa uczucie zmęczenia, brak siły, trudności decyzyjne, zaburzenia snu, deficyt uwagi, niska samoocena, poczucie beznadziejności oraz brak motywacji i niechęć do działania.

Bardzo często to właśnie problemy natury somatycznej mogą być dostrzeżone przez najbliższych. Cierpienie na wskutek chronicznego zmęczenia jest dostrzegalne gołym okiem. Problemy ze snem nie muszą jeszcze zostać zdiagnozowane, żeby wyraźnie utrudniały choremu funkcjonowanie w ciągu dnia.

Dostrzegalnym objawem osobowości dystymicznej mogą być określone zmiany nawyków żywienia lub jej sposób odżywiania. Czasami dystymik lekceważy potrzebę jedzenia, a czasami konsumuje ogromne ilości pożywienia. Efektem takich zachowań są więc dolegliwości układu pokarmowego.

Biegunki, wymioty i bóle brzucha mogą co najwyżej dystymika zmobilizować do próby profesjonalnej diagnozy chorób somatycznych. O ile znajdzie w sobie wystarczająco dużo siły i ochoty, żeby wykonać gastroskopie i inne badania żołądka i układu pokarmowego. Jednak problem dystymii nie zostanie dostrzeżony.

Funkcjonowanie ludzkiego organizmu polega na współdziałaniu umysłu i ciała. Czasami czynnik fizyczny jest całkowicie odpowiedzialny za występowanie zaburzeń psychicznych. Tak było z chorobą kapeluszników. Dopiero odkrycie, ze objawy szaleństwa spowodowane są kontaktem z rtęcią, którą przed laty usztywniano kapelusze pozwoliło wyeliminować przyczynę choroby. Pilnujmy ciała i umysłu jednocześnie.

2015-08-12