Myrtle Corbin urodziła się ze schorzeniem określanym w medycynie jako dipygus dibrachius tetrapus, czy też jako posterior dychotomia lub schizorachis subvariety. Miała cztery nogi.

Gdy dziewczynka skończyła pięć tygodni, ojciec zaczął pobierać skromne opłaty od przygodnych gapiów za możliwość obejrzenia córki. Domowy, płatny cyrk na pewno ułatwiał utrzymanie niefunkcjonalnej córki, ale daje też nam jakieś pojęcie o kształtowaniu poczucia godności w niepełnosprawnym dziecku.

Nie możemy jednak ulegać stereotypom, że urodzona w XIX wieku Myrtle Corbin była jako dziwadło trzymana na łańcuchu w komórce. Nic bardziej mylnego! Ojciec dbał o leczenie córki, które umożliwiało jej funkcjonowanie, a diagnozujący dziewczynkę lekarze niejednokrotnie wskazywali i opisywali towarzyszący jej doby humor oraz odpowiednią kulturę osobistą.


Myrtle Corbin mogłaby mieć przecież dosyć pesymistyczne podejście do życia. Według specjalistów medycznych, tylko jedna para nóg należała do Myrtle Corbin, a druga do wchłoniętej w okresie płodowym przez ciało Myrtle Corbin ciała siostry bliźniaczki.

Jak to mogło być możliwe? Bliźnięta pasożytnicze zdarzają się na wskutek zaburzeń rozwoju embrionalnego. Dzieje się tak podczas jednojajowej ciąży bliźniaczej. Czasami bliźnięta są ze sobą zrośnięte i posiadają tylko jeden narząd wewnętrzny. Bardzo rzadko zdarza się, że dziecko rodzi się z dodatkowymi kończynami, tak jak w miało to miejsce w przypadku Myrtle Corbin.

Bliźnięta syjamskie, zwane też zroślakami na ogół rodzą się w wyniku błędów genetycznych. W ostateczności nie następuje całkowicie podział zapłodnionej komórki jajowej, a bliźniaki są zrośnięte najróżniejszymi częściami ciała.

Myrtle Corbin była w stanie poruszać dwiema parami nóg, jednak nie potrafiła wykorzystać ich do samodzielnego chodzenia. Czworonożna kobieta miała całkowicie sprawną tylko jedną nogę.

Wiązało się to z tym, że nogi bliźniaczej siostry nie rozwinęły się prawidłowo. U dodatkowej, mniejszej pary kończyn wykształciły się tylko trzy palce u każdej ze stóp.


Myrtle Corbin już jako dziecko stała się miejscowym, atrakcyjnym dziwadłem. Jej ojciec też zrozumiał, że może dobrze zarobić dzięki dziwacznej córce. Jeździli więc z dziwacznym tournee po najróżniejszych festiwalach, targach i muzeach w USA.

Kiedy więc dziewczyna ukończyła 14 lat, ojciec podpisał kontrakt z firmą o nazwie P.T. Barnum’s, promującą w upokarzający sposób ludzkie dziwadła. Za możliwość pokazywania publicznie Myrtle Corbin, firma płaciła ojcu niepełnosprawnej dziewczyny aż 250 dolarów tygodniowo.

W końcu, kiedy Myrtle skończyła 19 lat, wyszła za mąż za doktora Clintona Bicknella i zakończyła karierę w spektakularnym freakshow, urągającym jej człowieczeństwu, ale wspierającym finansowo jej rodzinę. Zresztą, rosnącą świadomość społeczna, rozwój humanitaryzmu spowodowały, że zjawisko freakshow z uciechy skierowanej do całej populacji schodziło do podziemia ludzkich potrzeb i żądzy.

Czworonożna kobieta fascynowała jednak nadal, przede wszystkim w aspekcie medycznym - bo jej zdolności, czy też ograniczenia dotyczyły tajemnic ludzkiego organizmu. Tabloidy publikowały informacje, że Myrtle Corbin miała dwie sprawne pochwy i macice. Chociaż pierwsza ciąża prawie zabiła Myrtle Corbin i zakończyła się aborcją, to jednak kobieta urodziła później dzieci. Podobno trójkę z piątki narodzonych dzieci kobieta nosiła w jednej macicy, a dwoje w drugiej macicy.

Na potwierdzenie tej historii badacze przytaczają diagnozy lekarskie omówione w publikacji In Anomalies and Curiosities of Medicine autorstwa George M. Gould i Walter L. Pyle, a dotyczące faktu, że obie pochwy Myrtle Corbin menstruowały i były całkowicie sprawne.

Myrtle Corbin zainteresowała najpopularniejszego fotografika tamtych czasów, który zajmował się portretowaniem dziwaków, jak wówczas określano niepełnosprawnych i zdeformowanych ludzi. Był to niezwykły artysta - Charles Eisenmann.

Zdjęcia, które Charles Eisenmann wykonał Myrtle Corbin przypominały jego pozostałe sesje, na których prezentował modeli w eleganckich, wiktoriańskich strojach. Zdjęcia Charlesa Eisenmanna budzą cały czas ogromne zainteresowanie, a w związku z tym popularyzowany jest też fotograficzny portret naszej czworonożnej bohaterki.
 

2014-08-13