Emocje i uczucia to stereotypowo przestrzeń typowo kobieca. Chociaż współcześni mężczyźni potrafią być niezwykle wrażliwi, to jednak często nie potrafią z kobietami nadawać na tej samej fali uniesień i odczuć. Bo to kobiety mają często rozwiniętą sferę empatii, współodczuwania i dostrzegania potrzeb i problemów innych ludzi. Podobno to dlatego, że znajdujące się w mózgu obszary odpowiedzialne za emocje są u kobiet silnie rozproszone. Obszary te zlokalizowane są w obu półkulach mózgu, co wpływa na umiejętność odczuwania. Mężczyźni - według naukowców - mają funkcje emocjonalne skoncentrowane tylko w prawej półkuli mózgu.

Wybitny współczesny psycholog, Simon Baron Cohen dowodzi, że ewidentne różnice w postrzeganiu rzeczywistości są widoczne już w okresie niemowlęcym, kiedy to trudno uzasadnić wpływem kulturowym. Dziewczynki żywo reagują na pojawiające się nad nimi ludzkie twarze, czy na rozbrzmiewający głos. Tymczasem chłopcy w skupieniu lub zdziwieniu mogą obserwować wiszącą nad łóżeczkiem zabawkę, kompletnie ignorując skupionych nad nim dorosłych. Wystarczy, że zabawka porusza się – wirując lub obracając, a wzbudza to zainteresowanie chłopca dużo częściej niż zainteresowanie dziewczynki. Umiejętność śledzenia wzrokiem szybko poruszających się obiektów to podobno cecha charakteryzująca płeć męską.

Socjalna, czy też społecznościowa przewaga kobiet nad mężczyznami jest widoczna też na polu komunikacji, w tym w umiejętności posługiwania się obcymi językami. Dziewczynki uczą się języków obcych nieco szybciej, ale chociaż nie muszą posiadać większych zasobów słownikowych, to jest im się łatwiej komunikować przy użyciu podobnych zbiorów złów do zbiorów posiadanych przez chłopców. Łatwiejsza i bardziej płynna mowa u kobiet powiązana jest z dużą ilością istniejących połączeń między półkulami mózgowymi.

Inaczej widzimy kolory! Mężczyźni potrzebują większej długości fali koloru, by zauważyć ten sam odcień, który dla kobiet jest widoczny przy trochę krótszej fali koloru. The City University of New York przeprowadził badania, które potwierdziły, że rozróżnianie kolorów u kobiet i mężczyzn jest nieco inne.

Każda płeć w czasie badania miała tendencję do przypisywania analogicznych odcieni do wskazywanych przedmiotów. Patrząc na ten sam kolor kobieta widzi go nieco inaczej, niż mężczyzna. Mężczyzna kolor pomarańczowy postrzega w bardziej czerwonym odcieniu, niż kobieta. Tymczasem trawa dla mężczyzn jest bardziej w swoich odcieniach żółta, a dla kobiet bardziej zielona. Chociaż te różnice dotyczące postrzegania barw przez płcie stały się podstawą wielu mało śmiesznych, stereotypowych dowcipów, to rzeczywistość związana z różnicami w postrzeganiu barw wcale nie jest tak śmieszna i często stanowi podstawę małżeńskich różnic w postrzeganiu wielu innych, ważnych i mniej ważnych rzeczy.

Różnice w postrzeganiu kolorów nie wiążą się ze zróżnicowaną anatomią oka u kobiet i mężczyzn. Prawdopodobnie są związane z tym, jak mózg danej płci przetwarza poszczególne barwy. Naukowcy sugerują, że różnice w postrzeganiu kolorów mogą być związane z dawką posiadanego testosteronu.

Testosteron to podstawowy męski steroidowy hormon płciowy. Poziom testosteronu u samca zawsze wzrasta w obecności samicy, szczególnie gdy ona jest dla niego seksualnie atrakcyjna. Testosteron jest odpowiedzialny za kształtowanie płci i cech płciowych w życiu płodowym, czy też za rozwój gruczołu krokowego. Testosteron stymuluje również rozwój neuronów znajdujących się w korze wzrokowej mózgu. U mężczyzn w tym obszarze mózgu jest wysokie stężenie testosteronu. Mężczyźni mogą więc posiadać do 25% neuronów więcej w korze wzrokowej niż kobiety.

Zdolności przestrzenne, takie jak kierunek, odległość, perspektywa i proporcje okazują się typowo męską umiejętnością. Mężczyźni łatwiej radzą sobie w rotacjach umysłowych oraz przestrzennym postrzeganiu i wizualizacji przestrzennej.

Tu jednak ważna uwaga. Płeć nigdy nie jest całkowicie męska lub całkowicie żeńska. Osoba, którą na podstawie wielu zewnętrznych cech określamy mężczyzną, może jednocześnie posiadać liczne cechy kobiece. Lub odwrotnie. Nie jest to niczym nienaturalnym. Nie oszukujmy się - płci nie określimy poprzez posiadanie męskich lub żeńskich narządów.

Każda płeć wykazuje swoje odrębne cechy rodzajowe, które wymagają nieco odmiennych dróg wychowawczych i socjalizacyjnych. Ze względu na różnice w postrzeganiu świata, warto czasami zadbać o dostosowanie komunikatu i informacji w sposób przyjazny dla danej płci. Bo naprawdę widzimy świat nieco inaczej…

2015-07-28