Halucynacje są przez chorych postrzegane jako autentyczne doznania zmysłowe. Chorzy odbierają omamy jako wrażenia z jednego z narządów zmysłów. Trzecią, charakterystyczną cechą halucynacji jest to, że nie są one złudzeniami, nie są iluzją, zniekształconą interpretacją istniejących bodźców zewnętrznych.

Omamy są zaburzeniami percepcji, czyli postrzegania rzeczywistości. Jednocześnie charakter tych zaburzeń nie jest oparty na żadnym konkretnym bodźcu z rzeczywistości. Osoba cierpiąca na halucynacje posiada niezwykłe poczucie realności własnych spostrzeżeń.

Najczęściej występują u chorych halucynacje słuchowe, Występują jako omamy elementarne, kiedy chorzy słyszą piski, szumy, stukania oraz omamy złożone. Specyfika omamów złożonych polega na wyimaginowanym dialogu, kiedy to chory słyszy własne myśli wypowiadane przez kogoś w pierwszej osobie. Może też słyszeć omamy w drugiej lub trzeciej osobie.

Halucynacje wzrokowe towarzyszą przede wszystkim zaburzeniom psychoorganicznym. Są też charakterystycznym efektem stosowania substancji psychoaktywnych. Zażywanie LSD, meskaliny, czy też DMT jest właśnie próbą kontrolowanego wprowadzenia zmysłów w stan halucynacji.

Halucynacje węchowe charakteryzuje wyczuwanie bardzo intensywnych zapachów. Mogą to być zapachy nieprzyjemne – zgnilizny, fekaliów jak też zapachy przyjemne, towarzyszące patologicznym stanom ekstazy i euforii.

Kolejną, szeroką grupą omamów są halucynacje somatyczne, które obejmują fałszywe doznania z wnętrza oraz powierzchni ciała.

Jakie są wrażenia zmysłowe towarzyszące omamom? Możemy dokonać kolejnego podziału ze względu na treść halucynacji:

Omamy odruchowe wyróżnia wpływ bodźca na jeden analizator, na przykład wzrok, który determinuje pojawienie się omamów związanych z kolejnym analizatorem, na przykład słuchem.

Omamy negatywne polegają na niedostrzeganiu pewnych określonych przedmiotów, czy ludzi lub zwierząt znajdujących się w bliskim otoczeniu chorego. Pozostałe elementy rzeczywistości są prawidłowo postrzegane przez osobę cierpiącą na omamy negatywne.

Omamy psychiczne składają się ze słyszanych myśli i głosów, które skierowane są do chorego z zewnątrz.

Omamy psychosensoryczne powiązane są ze zdolnością postrzegania własnego organizmu. Pojawiają się wrażenia zmian gabarytu całego ciała lub niektórych narządów. Do omamów psychosensorycznych zalicza się symptom sobowtóra, kiedy to chory odczuwa zduplikowanie własnego ciała.

Omamy słowno-ruchowe Séglasa polegają na rejestrowaniu z pełną dokładnością ruchów artykulacyjnych ust, języka oraz krtani.

Pseudohalucynacje pojawiają się w zespołach paranoidalnych czy psychozach pourazowych. Pseudohalucynacje, czyli omamy rzekome odróżnia od pozostałych kategorii halucynacji brak poczucia realności i obiektywności. Omamy rzekome lokalizowane bywają gdzieś w środku organizmu.

Psychozom alkoholowym towarzyszą majaczenia alkoholowe, halucynoza alkoholowa oraz paranoja alkoholowa, znana medycynie jako zespół Otella. Halucynacjom alkoholowym towarzyszą zaburzenia świadomości, problemy z pamięcią, problemy z myśleniem oraz wszelkie konfabulacje.

Jeśli podejrzewamy u siebie lub bliskich halucynacje, to nie powinniśmy odkładać wizyty u specjalisty medycznego. Co istotne, chory cierpiący na omamy bardzo często nie jest świadomy zaburzeń.

Dla pocieszenia pamiętajmy jednak, że halucynacje zdarzają się także zdrowym osobom. Prawdopodobnie niemal wszyscy doświadczył w swoim życiu przynajmniej raz jakieś formy halucynacji tuż przed zaśnięciem lub po przebudzeniu ze snu.
 

2015-05-05