Czym jest dysmorfia twarzy

Dysmorfia twarzy jest zjawiskiem zachodzenia u danej osoby wad mających podłoże genetyczne, a które objawiają się zmienionym - odstającym w jakiś sposób od naturalnego schematu - wyglądem twarzy. Zaburzenia dysmorficzne są czasami bardzo małymi zmianami w obrębie twarzoczaszki, dostrzegalnymi dopiero po drobiazgowym pomiarze, ale są też to anomalia widoczne, które czasami utrudniają sprawne funkcjonowanie organizmu i niekiedy kładą cień na życie społeczne chorej osoby.

Czy współcześnie dysmorfia twarzy nie jest jednak zjawiskiem nadnaturalnie często i niepotrzebnie postrzeganym, wręcz wyolbrzymianym zespołem zmian fizycznych? Dążenie do matematycznej perfekcji ludzkiej urody związane jest bardzo silnie ze świadomością atrakcyjności, jaką niesie ze sobą idealny kształt twarzy w życiu społecznym, czyli w relacjach z innymi ludźmi. Jednak ludzka potrzeba wdrażania w życie zmian lub odczuwania kompleksów w związku z niemożnością pozbycia się wad wrodzonych w obrębie twarzy, wymyka się poza obszar zdiagnozowanej przez specjalistów medycznych dysmorfii.

Prawdopodobnie dlatego Instagram poinformował niedawno media o zamiarze usunięcia dostępnych w aplikacji usług graficznych opartych o filtry, których zastosowanie na zdjęciu twarzy daje użytkownikom efekt przypominający operację plastyczną.

Jakie zmiany określa się mianem dysmorfii twarzy

Pomijając społeczne konsekwencje unaoczniania nam wszystkich nieznacznych odchyleń od matematycznej normy urody, to jednak – niestety - istnieją bardzo uzasadnione przypadki chorobowe - czasami wymagające podjęcia terapii - istniejącej dysmorfii. Mogą one być różnorodne i dotyczyć nieprawidłowego rozstawienia oczu, zbyt wąskiego czoła lub zbyt szerokiego czoła, czy też czaszki mającej wyraźnie niepokojący kształt za sprawą małogłowia, wodogłowia lub kraniostenozy, czyli rodzaju deformacji czaszki związanej ze zbyt szybko następującym zrostem szwów czaszkowych.

Powszechnie występującymi anomaliami na twarzy związanymi z dysmorfią jest m.in.:

• zmarszczka nakątna, czyli charakterystyczny fałd skóry zasłaniające przynosowe części oka;
• opadająca powieka;
• telekantus, gdzie wewnętrzny kąt oka jest przesunięty na zewnątrz, pomimo że gałki oczu są względem siebie na jednym poziomie;
• wiry włosów w okolicy ciemienia;
• hiperteloryzm oczny, który polega na przesadnie dużą odległością między gałkami oczu;
• skórne wykwity - plamy cafe au lait – wykwity skórne na całej twarzy lub tylko na policzkach, tylko na czole czy nosie.

Pojawiają się też chorobowe zmiany w obrębie ust oraz podniebienia. Najczęściej spotykany bywa izolowany rozszczep wargi, któremu może towarzyszyć lub występować samodzielnie rozszczep podniebienia. Czasami jest to nieprawidłowo wysklepione podniebienie (czyli zmiana o nazwie podniebienie gotyckie) lub nieprawidłowości w budowie języka i żuchwy.
 

Przyczyny wad

Przyczyną pojawiających się nieprawidłowości na etapie rozwoju zarodka, czyli malformacje, jak też deformacje, czyli anomalia pojawiające się w wyniku odziaływania zewnętrznego na wykształcone w sposób prawidłowy tkanki organizmu. Pomimo swojego genetycznego podłoża, zmiany dysmorficzne mogą być wrodzone, jak też zaistnieć na jakimś etapie rozwoju organizmu człowieka. Jak się okazuje, mogą ich wystąpienie ułatwiać choroby cywilizacyjne w pokoleniu rodziców chorej osoby. Mogą to być zaburzenia psychiczne, nadciśnienie lub cukrzyca typu drugiego.

Jednak przyczyną zespołu zaburzeń może być wpływ promieniowania rentgenowskiego, czynniki chemiczne, w tym leki lub narkotyki, jak też szereg czynników biologicznych - wirusów, bakterii, a nawet niektórych pierwotniaków. Za przyczyny uznaje się też się tez wiek matki, czy liczbę ciąż przebytych przez nią. Anomalia dysmorficzne mogą zajść na etapie życia płodowego w wyniku nieprawidłowego przebiegu ciąży.

Czasami nie istnieje - przy obecnym stanie nauki - możliwość precyzyjnego ustalenia, co wpłynęło na pojawienie się anomalii u potomka.

W niektórych przypadkach dysmorfia twarzy może też świadczyć o innych zaburzeniach zdrowotnych, takich jak zespół Lejeune'a, rozpowszechniony też pod nazwą zespołu kociego krzyku, zespołu cri du chat, czy też zespołu delecji 5p.

Większość anomalii dysmorficznych twarzy podlega skutecznej korekcie metodą operacji plastycznej. Czasem pomocna może okazać się psychoterapia, ułatwiająca zaakceptować nieco zmieniony wygląd i postrzegać wadę w kategorii charakterystycznego wyróżnika osobowości.

2019-10-25