Ludzki organizm nie jest przystosowany do trawienia cukru w takich ilościach, w jakich cukier odnajdziemy we współczesnej diecie. Cukier jest istotnym czynnikiem pozapalnym - ma negatywny wpływ na ludzki organizm. Cukier prowokuje i uwalnia produkcję kortyzolu oraz adrenaliny. Kortyzol, hormon produkowany przez organizm w momencie dużego stresu.

Kortyzol ma działanie przeciwzapalne oraz zatrzymuje w organizmie sól. Jednak nadmiar kortyzolu prowadzi do przemieszczenia się depozytów tkanki tłuszczowej, czego efektem może być bawoli kark, czy otyłość brzuszna i chude kończyny. Nadmiar kortyzolu prowadzi też do powstania rozstępów o różowej barwie oraz insulinooporności, charakterystycznej dla choroby Cushinga.

Jedzenie dużej ilości cukru może więc prowadzić do podobnego stanu przeciążenia organizmu kortyzolem, jaki ma miejsce w wypadku przechodzenia długotrwałego stresu.

Konsekwencji nadmiernego spożywania cukru jest więcej. Duże stężenie cukru zagęszcza krew. Jedzenie cukru może powodować bóle brzucha oraz nudności, ponieważ cukier ingeruje w nasz układ odpornościowy i zakłóca prace białych krwinek.

Cukier wywołuje stres oksydacyjny, który wiąże się z przedwczesnym starzeniem organizmu i pogarsza stan skóry. Cukier stanowi doskonałą pożywkę dla najróżniejszych nowotworów. Złośliwe nowotwory, żeby rosnąć i atakować organizm potrzebują cukru. Jakby tego było mało, spożywanie dużych ilości cukrów może doprowadzić po pewnym czasie do zwiększenia się odporności organizmu na insulinę, a to skutkuje pojawieniem się cukrzycy.

Cukier spożywczy powstaje poprzez rafinacje, której wynikiem jest czysta sacharoza. Ciekawe jest to, że rośliny poddane ekstrakcji zawierają witaminy, minerały, białka oraz enzymy. Wszystkie te składniki są ważne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu człowieka.

Niestety, podczas technologicznego cyklu przetwarzania roślin oraz ich wielokrotnej filtracji, znika wszystko to, co cenne i zdrowe. Przemysłowe wytwarzanie cukru usuwa wszystkie witaminy i mikroelementy, a pozostawia jedynie sacharozę, pozbawioną wartości odżywczych.

Cukier spożywczy to jednak nie każdy spożywany przez nas cukier. Nie sposób wyeliminować cukru z naszej diety, bo jest on obecny w niemal wszystkim, co spożywamy – bez względu na to, czy jest przetworzone, czy nie jest przetworzone. Ponadto, nie możemy całkowicie zrezygnować z cukru, bo organizm potrzebuje określonych dawek niemal wszystkich znanych cukrów.

Dla pracy ludzkiego mózgu najlepszą energią jest glukoza, dzięki temu działa sprawnie. Jak się okazuje, kiedy spada poziom glukozy, nasze mózgi nie potrafią tłumić ochoty na cukier. Czyli to właśnie brak glukozy w mózgu powoduje, że bez opamiętania rzucamy się na czekoladki, ciastka, chipsy, czy cukierki.

Kilkukrotnie przeprowadzano analogiczne badania, gdzie dożylnie podawano glukozę i monitorowano jej stężenie we krwi. W niektórych doświadczeniach badanym osobom dodatkowo pokazywano obrazki z żywnością.

Zdjęcia przedstawiały w jednej wersji dietetyczne, niskokaloryczne dania oraz w drugiej wersji słodycze i tłuste potrawy. Podczas, gdy badany patrzył na zdjęcia, naukowcy skanowali jego mózg.

Zaobserwowano, że kiedy spada poziom glukozy we krwi, pojawiają się zmiany w okolicach podwzgórza. Pobudzeniu ulegały te obszary, które odpowiadają za nagrodę oraz chęć do jedzenia. Najmocniej aktywowała się kora przedczołowa, która szybko traciła zdolność opierania się słodyczom. U osób otyłych zjawisko to było szczególnie widoczne.

Jak się okazuje, chcąc zachować silną wolę i uniknąć podjadania pomiędzy posiłkami, nie możemy dopuścić do wygłodzenia organizmu i obniżenia stężenia cukru we krwi.

Żeby utrzymać pełną kontrolę nad własnymi zachciankami, powinniśmy jadać regularnie i zadbać o to, aby posiłki dostarczały nam wszystkich potrzebnych witamin i mikroelementów. W ten sposób cukier w krwiobiegu utrzyma się na stabilnym poziomie.

 

2014-07-22