Rytm wypróżnień wcale nie musi być regularny u maluszka. Oddawaniu stolca czasami towarzyszy ból, a więc też powiązany z nim płacz. Oddany z wysiłkiem stolec dziecka jest zaś pastowaty i miękki. Wszystko to jest związane z niedojrzałością funkcjonalną przewodu pokarmowego. Dyschezja niemowlęca (infant dyschezi) jest jednym z objawów zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego i to o niej właśnie jest mowa.

Zjawisko dyschezji niemowlęcej zachodzi tylko u najmłodszych dzieci, które nie ukończyły jeszcze dziewiątego miesiąca swojego życia. Na ogół zachodzi przed szóstym miesiącem życia. Epizod chorobowy często wygląda tak samo, czyli początkowo dziecko jest poddenerwowane, jego twarz jest zaczerwieniona, mocno napina ciało, a zaraz potem krzyczy i płacze. Towarzyszyć temu może oddawanie gazów. Po kilku minutach bobas bez wysiłku wydala kupkę. Charakterystyczne prężenie ciała z silnym płaczem przed wypróżnieniem sprawia, że często to zaburzenie jest mylone z kolką niemowlęcą.

Według specjalistów, dyschezjia niemowlęca powstaje przez zaburzenie koordynacji mięśni brzucha. Jest to zaburzony proces zwiększania ciśnienia tłoczni w jamie brzusznej. Brak przy tym jednoczesnego rozluźnienia mięśni przepony miednicy. Tłocznia brzuszna jest w tym wypadku rozumiana jako zwiększające się ciśnienie w jamie brzusznej, ciśnienie potrzebne do prawidłowej defekacji.

Co istotne, jeśli rytm wydalania stolca na przestrzeni kolejnych dni jest regularny, to ta przykra dolegliwość powinna samoistnie zaniknąć i nie wymaga terapii. Na ogół objawy mijają bezpowrotnie po upływie około trzech lub czterech tygodni. Zaburzenie, chociaż niewątpliwie jest nieprzyjemne dla bobasa oraz niepokojące dla rodzica, to jednak nie stanowi zagrożenia dla zdrowia i życia. Jeśli dziecko cierpiące na zaburzenie jest karmione sztucznym pokarmem, to można spróbować zmienić przyjmowane przez bobasa mleko, ale nie musi to przynieść poprawy.

Charakterystyczne dla dyschezji jest to, że między epizodami, jak też w ich trakcie nie występują jakieś inne zaburzenia zdrowotne lub dolegliwości. W pozostałym czasie dziecko jest na ogół spokojne i nic nie wskazuje na problemy z przewodem pokarmowym.

Zaznaczmy jeszcze raz, że w zaburzeniu czynnościowym, jakim jest dyschezja niemowlęca nie jest wskazana terapia. Maleństwo stopniowo nauczy się prawidłowo koordynować funkcjonowanie mięśni swojego brzuszka oraz miednicy. Nie powinno się stosować wtedy lewatyw lub czopków doodbytniczych. Pediatra lub położna powinni wyjaśnić rodzicom na czym polega problem maleństwa. Na ogół do zakończenia szóstego miesiąca życia zaburzenie samoistnie zanika. Podczas trwania nieprzyjemnych, brzuszkowych kłopotów maleństwa, jego rodzice powinni uzbroić się w cierpliwość oraz czekać na ich zakończenie.

2020-02-20