Chociaż często śmiałkowie w legendach musieli zabić przerażającego smoka, żeby ratować życie i zdrowie niewinnych osób, to coraz częściej smok w kulturze popularnej staje się pozytywnym bohaterem. Jego niezwykła, czarodziejska moc wspiera bohaterów megapopularnego serialu telewizyjnego Gra o Tron (stworzonego dla HBO i będącego adaptacją sagi Pieśń Lodu i Ognia autorstwa George'a R. R. Martina). Cudowna Daenerys Targaryen, czyli Daenerys Zrodzona z Burzy jest przecież w serialu autentyczną Matką Smoków, która dzięki swej smoczej krwi pragnie nie tylko rządzić, ale też pomagać potrzebującym.

Za potomków smoka uważa się wielu Azjatów. Jest to jeden z najistotniejszych elementów chińskiej kultury. Longi, popularne smoki azjatyckie wywodzą się właśnie z Chin. Paleontolodzy wskazują na kości dinozaurów, które po dziś dzień odkrywane są na pustyni Gobi, jako dowód, że w chińskiej mitologii kryje się ziarnko prawdy i mityczne stwory miały swoich protoplastów.

Naukowcy odnaleźli w Chinach, w prowincji Liaoning skamieniałe kości sprzed ponad 100 milionów lat. Świadczą one o żyjącym tam niegdyś, potężnym gadzie, latającym ponad powierzchnią planety. Według paleontologów, rozpiętość jego skrzydeł mogła przekraczać nawet pięć metrów.

Pterozaura ochrzczono Guidraco, co jest połączeniem słów – chińskiego giu, oznaczającego złośliwego ducha i słowa draco, łacińskie określenie smoka.

Odkrycie w prowincji Liaoning jest o tyle niebywałe, że znaleziono niemal kompletną czaszkę z kostną wypustką należącą do Guidraco. Niezwykła dla naukowców okazała się budowa i struktura szczęki giganta. Jest w sposób typowy dla latających gadów wydłużona oraz wyposażona w niezwykle cienkie i długie zęby.

Ponadto, występuje ogromne podobieństwo Giudraco do Ludodactylusa, pradawnego pterozaura, który zamieszkiwał obszar obecnej Ameryki Południowej, a przede wszystkim Brazylii. Podobieństwo tych stworzeń jest - według specjalistów - dowodem istniejącej wymiany fauny pomiędzy kontynentami w okresie górnej kredy.

W okresie górnej kredy dochodzi do niebywałego rozwoju latających gadów, przede wszystkim pterodaktyli, z których największe osobniki mogły mieć nawet 12 metrów rozpiętości skrzydeł. Kontynenty zaś znajdowały się wówczas w zupełnie innym ułożeniu, niż obecnie. Latające pterozaury, które zdominowały kompletnie przestrzeń powietrzną mogły poruszać się wzdłuż wybrzeży, a nawet docierać do nowych kontynentów.

Czy potęga pterozaurów mogła dotrzeć do naszych czasów pod postacią legend i mitów o smokach? Nie wiemy tego na pewno, bo potężne gady dawno wymarły. Może jednak nasi przodkowie dostąpili zaszczytu podziwiania ostatnich spośród tych niezwykłych stworzeń jeszcze za ich życia.
 

2015-01-06