Alchemiczne mity przypisują jej autorstwo Hermesowi Trismegistosowi, co oznacza Hermesa Trzykroć Wielkiego. Było to greckie określenie egipskiego boga Thota. Szmaragdowa Tablica została wyryta fenickim pismem przez Hermesa Trismegistosa i znaleziona w jego dłoni w grobowcu, przez słynnego macedońskiego króla, Aleksandra III Wielkiego

Hermes Trismegistos miał być wynalazcą pisma i związanych z nim umiejętności, takich jak chociażby medycyna, astronomia, alchemia i magia. Starożytni Grecy utożsamili go ze swoim Hermesem, posłańcem bogów. Należąca do Hermesa laska, opleciona przez dwa węże stała się symbolem mądrości.

Od XVII do XX wieku wiele europejskich towarzystw ezoterycznych uważało Tabula Smaragdina za klucz do przemiany ludzkiej wiedzy o prawach natury w nadzmysłowe poznanie duchowych praw wszechświata.

Dowiadujemy się z Corpus Hermeticum, że zrodzony z miłości człowiek hermetyczny łaknął wiedzy i poszukiwał jej. Odłączył się od Boga i rozpoczął samodoskonalenie swojego jestestwa. Nie został jednak przez Stwórcę ukarany, lecz wręcz wsparty podczas poszukiwań.

Chcąc pojąć swoją potęgę, człowiek hermetyczny przedostał się przez kolejne sfery Uniwersum. Później napotkał Siedmiu Rządców Świata, którzy podzielili się z nim swoją boskością. Człowiek odnalazł wcielenie Boga, którego obecności wcześniej nie był w stanie dostrzec i pojąć. Ukoronowaniem drogi, jaką zamierza przebyć jednostka w poznaniu duchowym ma być pełne zrozumienie przez nią praw stworzenia.

Czy Tablica jest starożytnym traktatem? Drugie zdanie Tablicy Szmaragdowej brzmi: To co jest w górze, jest podobne do tego, co na dole, to, co jest na dole, jest podobne do tego, co jest w górze, po to, by osiągnąć cud jednej rzeczy. Ta sentencja stanowi podstawową zasadę magii hermetycznej, ale jest też dla wielu dowodem, że Tablica jest kopią filozofii zaczerpniętej z innych kultur..

Niektórzy wiążą powyższą sentencję z jedną z najstarszych ksiąg świata, I Cing (Księga Przemian), starożytną chińską księgą mądrości i przepowiedni. Historycy uważają, że późniejsze przypisanie jej mitycznemu Hermesowi Trismegistosowi zostało zmyślone przez europejskich różokrzyżowców i alchemików.

Na pewno jednak Tabula Smaragdina stała się traktatem doskonale tłumaczącym pewne arkana królewskiej sztuki alchemii. Alchemia głosiła tezy nawiązujące do zasad natury, zaczerpnięte bezpośrednio z tajemnej Tablicy. Przede wszystkim: biegunowość, czyli dualizm wszelkich form istnienia oraz prawo równowagi, cykliczności i rytmiczności istnienia.

Zwolennicy autentyczności starożytnego traktatu przypominają, że wchodziła ona w skład zbioru tekstów zwanych Corpus Hermeticum. Są one historycznym źródłem terminu i zjawiska hermetyzmu. Corpus Hermeticum to grupa tekstów religijnych powstałych w II i III wieku naszej ery i prezentujących wyłaniający się z tekstów obraz chaosu i ciemności jako źródła życia. 

Zgodnie z tradycją hermetyczną wszystkie elementy przyrody miały symboliczne znaczenie, obejmujące różne części i aspekty bytu. Adept nauk ezoterycznych, odczytując prawidłowo te symbole, ujawniał strukturę i siły kierujące Wszechświatem
 

 

 

2015-01-17