Cukrzyca ciążowa jest zdefiniowana jako każdego stopnia nietolerancja glukozy, zwana medycznie hiperglikemią. Choroba jest więc nietolerancją węglowodanów przez organizm kobiety i zdiagnozowaną w trakcie trwania ciąży.

Przyczyną cukrzycy ciężarnych są radykalne zmiany zachodzące w gospodarce hormonalnej organizmu przyszłej matki. Estrogeny, progesteron, hormon wzrostu i prolaktyna zwiększają swoje stężenie podczas ciąży i dlatego mogą być przyczyną pojawienie się insulinooporności.

Kobiety ciężarne powinno się diagnozować, żeby zapobiec ewentualnym skutkom zaburzeń tolerancji glukozy. Wstępne określenie stężenia glukozy na czczo powinno mieć miejsce na samym początku ciąży, w czasie pierwszej wizyty u ginekologa. Wstępne określenie stężenia glukozy ułatwia określić potrzeby diagnostyczne hiperglikemii ciążowej.

Kobiety ciężarne z grupy ryzyka powinny przeprowadzić stosunkowo wcześnie doustny test tolerancji glukozy z wykorzystaniem glukozy. Nosi on medyczną nazwę 75 g OGTT, czyli oral glucose tolerance test. Badanie, które nie wykaże nieprawidłowości w stężeniu glukozy należy przeprowadzić ponownie w okolicach 24. a 28. tygodnia ciąży. Ciężarne bez czynników ryzyka test 75 g OGTT powinny przeprowadzić między 24. a 28. tygodniem ciąży.

Dlaczego cukrzyca ciężarnej jest niebezpieczna dla płodu?

Glukoza to podstawowy zasób energetyczny płodu. Zużycie glukozy przez płód wynosi około 6 mg/min/kg masy ciała, czyli jest dwa razy wyższe niż zużycie glukozy u osoby dorosłej. Glukoza przenika do płodu przez barierę łożyskową i jej stężenie we krwi płodu jest o 10–20 mg/dl niższe niż we krwi matki.

Po pewnym czasie u płodu wydzielanie insuliny, która reguluje poziom glukozy we krwi może być stymulowane przez krążącą w jego krwi glukozę. Czyli im wyższy poziom glikemii u matki, tym więcej glukozy we krwi dziecka. Czyli zdecydowanie więcej wydzielanej insuliny przez płód.

Hiperinsulinizm płodu grozi makrosomią, a jest to zwiększenie rozmiarów ciała płodu, co bywa czynnikiem ryzyka powikłań położniczych. Z tego powodu podstawowym celem terapii cukrzycy ciężarnych jest uzyskanie prawidłowych wartości glikemii u przyszłej matki.

Po rozpoznaniu cukrzycy ciążowej przyszła mama powinna odwiedzić lekarza diabetologa lub poradnię dla kobiet z cukrzycą w ciąży. Leczenie choroby oparte jest w dużej mierze na specjalistycznej diecie oraz na regularnej aktywności fizycznej. U specjalistów kobieta uzyska informacje dotyczące diety, sposobów domowego kontrolowania poziomu cukru przy użyciu glukometru i receptę na paski do tego urządzenia. Badanie poziomu glikemii przez przyszłą mamę należy stosować regularnie i to przynajmniej cztery razy w ciągu dnia.

Brak efektów diety leczniczej, czyli brak normoglikemii to wskazanie dla insulinoterapii. Aplikowane podskórnie są krótko działające insuliny ludzkie, analogi insuliny szybko działające lub insuliny ludzkie o przedłużonym efekcie działania. Zastrzyki okazują się niezbędne, bo podczas ciąży przeciwwskazane jest stosowanie leków doustnych obniżających stężenie glukozy we krwi. Leki doustne tego typu mogą stanowić zagrożenie dla rozwoju płodu w łonie matki.

Szczegółowe informacje na temat cukrzycy ciążowej znajdziesz w artykule Katarzyny Korczak, aktywnej zawodowo położnej, redaktorki portalu Znana-Polozna.pl: Cukrzyca ciążowa. Jakie są przyczyny, jak ją diagnozować i jak sobie radzić z chorobą.

2016-12-26