Alergenem wywołującym chorobę może być dosłownie każda substancja, którą nieświadomie lub świadomie połykamy, wdychamy, czy dotykamy. Alergenami dokuczającymi coraz większej ilości osób okazują się być najróżniejsze twory w otaczającym nas, codziennym środowisku.

Termin alergia wprowadził Clemens Peter von Pirquet. Alergia towarzyszy ludziom od dawna, ale jej nasilanie się powoduje, że jest traktowana jako jedno z częstych schorzeń cywilizacyjnych. Niemal co trzecia osoba na świecie zmaga się obecnie z najróżniejszym typem uczuleń.

Bo zjawisko obejmuje cały szereg różnorodnych chorób. Dzieli się na sezonową oraz całoroczną. Sezonowy alergiczny nieżyt nosa, czyli katar sienny, występuje w czasie pylenia drzew i traw, zazwyczaj wiosenną porą. Inne popularne alergeny, takie jak pleśń, mogą powodować objawy alergii przez cały rok, o ile nie wyeliminujemy ich z naszego najbliższego otoczenia.

Cierpiąc na to schorzenie możemy mieć do czynienia z alergią wziewną, kontaktową lub pokarmową. Choroby alergiczne zaliczane są do chorób przewlekłych, których objawy wykazują zmienne nasilenie. Zaburzenie manifestuje swoją obecność w bardzo różny sposób. Do zestawu objawów należy łzawienie, katar sienny, duszność, pokrzywka, biegunka, wyprysk, czy uczulenie na leki. Najniebezpieczniejszy dla życia jest wstrząs anafilaktyczny.

Badania epidemiologiczne potwierdzają, że w Polsce około 15 milionów ludzi cierpi na choroby alergiczne. Uważa się, że alergia ujawnia się w okresie wczesnego dzieciństwa. Tymczasem objawy alergii mogą pojawić się w każdym wieku.

Jak się rozwija alergia? U niektórych ludzi układ immunologiczny uważa niegroźne pyłki za tak samo niebezpieczne, jak chorobotwórcze bakterie. Pojawienie się objawów alergii świadczy o wcześniejszym kontakcie z antygenem. Organizm w obronie przed działaniem antygenu wytworzył specyficzne przeciwciała, które przy następnym spotkaniu z nim wywołują nadmierną reakcję.

Im bardziej człowiek jest uczulony, tym więcej przeciwciał wytwarza jego organizm. Kiedy stężenie przeciwciał osiągnie określony poziom w organizmie pojawia się alergia. Pierwsza styczność z alergenem może zostać całkowicie niezauważona.

Alergia dotyka nawet ludzi dojrzałych. Prawdopodobnie wiąże się to z bardziej higienicznym środowiskiem. Stosowanie antybiotyków oraz szczepień prowadzi do zmniejszenia ilości zakażeń, czyli też do powstawania przeciwciał.

Sterylna żywność i woda również powodują, że układ immunologiczny nie ma z kim walczyć. Rezultatem są przesadne reakcje organizmu na pyłki czy roztocza.

Nie udało się ustalić, czy można uniknąć zachorowania na alergię. Alergia na konkretny alergen, jak też żadna konkretna choroba alergiczna nie jest dziedziczna. Dziedziczona natomiast może być skłonność do występowania uczuleń i powiązanych z tym powikłań.

Potomkowie alergików mają 60% szans, żeby również zapaść na to schorzenie. Predyspozycje genetyczne to nie wszystko. Wpływ mają też inne choroby, z którymi borykał się organizm. Choroby wraz z predyspozycją genetyczną do wystąpienia alergii zwiększają ryzyko jej wystąpienia. Odpowiedzialna za pojawienie się alergii jest długotrwała ekspozycja na substancję uczulającą.

Poza spopularyzowanym pojęciem alergii spotkać się możemy z określeniem zawężającym o nazwie atopia. Definicją słowa atopia to genetycznie uwarunkowana, rodzinna skłonność do określonych reakcji alergicznych. Przykładami atopii są astma oskrzelowa, atopowe zapalenie skóry, katar sienny, czy też alergiczne zapalenie spojówek.

Alergia bywa rozpoznana nawet w wieku dorosłym. Jej początkowy epizod miał miejsce o wiele wcześniej, jednak został zbagatelizowany. Z biegiem lat system odpornościowy jest coraz słabszy i częściej pojawia się reakcja nadwrażliwości.

Immunoterapia, czyli odczuwanie to metoda leczenia alergii. Na ogół prowadzi się ją od trzech do pięciu lat. Im dłuższy okres odczulania, tym lepsze efekty.

Najskuteczniejsze odczulanie ma miejsce w początkowej fazie choroby i u osób młodszych. Warto więc wykonywać profilaktycznie badanie diagnostyczne.

2015-06-14